เมื่อก่อนตัวผมคิดเสมอว่าการจะเก่งการถ่ายรูปหรือการจะเก่งศิลปะ ต้องขยันฝึกฝนและทำความเข้าใจซ้ำแล้วซ้ำเล่าๆๆๆๆ แต่ในความเป็นจริงแล้วศิลปะ แตกต่างกับการกีฬา การกีฬาจะเก่งได้ต้องเกิดจากการฝึกฝน ซ้ำแล้วซ้ำเล่า เพื่อนำมาซึ่งชัยชนะ แต่ศิลปะไม่ได้ต้องการชัยชนะ
ชัยชนะไม่ใช่เรื่องไม่ดี เพาะก่อนจะเกิดชัยชนะผู้นั้นต้องฝึกฝน อดทน และเจอสิ่งต่างๆมากมาย รวมถึงความพ่ายแพ้ ความพ่ายแพ้ก้อสอนอะไรคนเราอีกมากมายเช่นกัน
กลับมาที่ศิลปะ ศิลปะไม่ได้ต้องการชัยชนะหากแต่ศิลปะเป็นการให้ ให้ความสุขแก่ผู้พบเห็นเป็นการสร้างความสุขแก่ผู้สร้างและผู้ที่ได้รับ
การจะเก่งในงานศิลปะไม่ใช่เกิดจากการฝึกฝนหรือฝึกซ้อมเท่านั้น สิ่งสำคัญในการสร้างงานศิลปะที่ดีคือการพัฒนาจิตใจ จิตใจจะเป็นสิ่งที่ทำให้งานศิลปะมีคุณค่า ความลึกซึ่งของจิตใจนี่แหละเป็นตัวแปรสำคัญของงานศิลปะ เราต้องเข้าใจคุณค่าในตัวมัน เมื่อเข้าใจในสิ่งนั้น ความเก่งกาจที่เราตามหา จะกลายเป็นเพียงอัตตาที่มาขวางกั้นเรา ดังนั้นถ้าไม่มีการพัฒนาจิตใจให้เข้าใจในสิ่งต่างๆมากขึ้น อัตตาจะคุกคาม ศิลปะจะไม่ใช่ศิลปะเราจะมองข้ามสิ่งสำคัญไปมากมาย
ศิลปะไม่ใช่ว่าไม่ต้องการองค์ความรู้ หากแต่จะต้องรู้ให้ลึกว่าจะนำมาใช้ประโยชน์ยังไง เวลาไหน และเลือกใช้สิ่งไหนนั่นแหละสำคัญ
ความรู้เป็นสิ่งที่ต้องพัฒนาอยู่ตลอดเวลาและขาดไม่ได้ แต่ความรู้ไม่ใช่ปัจจัยเดียวที่ทำให้งานศิลปะออกมาดี สวยงาม และมอบความสุขให้กับผู้อื่นได้
การเข้าใจโลก การเข้าใจผู้อื่นและการเข้าใจตนเอง ก้อเป็นเรื่องสำคัญและเป็นหนึ่งในอีกหลายๆปัจจัย ในการสร้างงานที่มีคุณค่า
Share This
